Feminizm chrześcijański
Feminizm chrześcijański to nurt teologiczny, który występuje w części kościołów chrześcijańskich. Jest on głównie o charakterze liberalnym podkreślając przy tym konieczność równouprawnienia kobiet w życiu kościoła.
Podstawą feminizmu chrześcijańskiego jest przekonanie, że Bóg nie pochwala dyskryminacji, która oparta jest na różnicach płci. Fakt istnienia takiej dyskryminacji w większości wyznań chrześcijańskich tłumaczony jest uwarunkowaniami tradycji oraz kultury, jednocześnie nie mając uzasadnienia w prawie Bożym. Feminiści chrześcijańscy odwołują się do ogólnego przesłania Biblii, a nie do oderwanych cytatów, które są często kontrowersyjne. Polska była jednym z pierwszych krajów, w których pojawił się ten nurt feminizmu. W 1562 roku ruch braci polskich głosił idee równości kobiet i mężczyzn, a kobieto pozwalał wygłaszać kazania w trakcie swoich własnych zborów. Kobiety traktowano racjonalnie i ceniono ich rolę w społeczeństwie. Odrzucano idee Maryi – Matki Boga. W 1893 katolicka zakonnica Mateczka Feliksa Kozłowska doznała objawienia. W wyniku jego powstało Dzieło Wielkiego Miłosierdzia, a więc zgromadzenie Kapłanów Mariawitów, które koncentrowało się na kulcie Maryi i Felisky Kozłowskiej. Odrzucenie objawień przez papieża i potępienie Zgromadzenia spowodowało powstanie oddzielnego Kościoła Mariawitów. W roku 1935 wyodrębnił się od niego Kościół Katolicki Mariawitów, który w głównej mierze akcentował kobiecy aspekt Boga oraz kapłaństwo kobiet. W roku 2011 kościół ten miał niemalże 2000 wiernych oraz 3 biskupki oraz 8 kapłanek.
Celem feminizmu chrześcijańskiego jest zwiększenie roli odgrywanej przez kobiety pośród duchowieństwa i autorytetów religijnych, reinterpretację zdominowanych przez męskość wyobrażeń i języka używanych do opisania Boga, określenie pozycji kobiet w odniesieniu do kariery zawodowej i macierzyństwa, oraz badanie wizerunku kobiet w świętych tekstach religijnych i religiach matriarchalnych.
Nie znałam takiego kościoła