Emma Goldman
„Ignorancja to najgorsza forma przemocy” – to słowa Emmy Goldman, anarchistki oraz feministki, znanej ze swych mocno radykalnych pism, a także wolnościowo-socjalistycznych wypowiedzi. Przez wielu podziwiana za walkę oraz odwagę.
Emma była żydówką urodzoną na Litwie. Po zabójstwie cara Aleksandra II wraz z rodziną przeniosła się do Petersburga, gdzie z powodu trudnej sytuacji ekonomicznej zrezygnowała z nauki i rozpoczęła pracę w fabryce. Właśnie tutaj zetknęła się z ideami rewolucyjnymi. W wieku lat 16 wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Ku ideom ruchów anarchistycznych tchnęła ją śmierć przez powieszenie czterech anarchistów w Chicago. W wieku lat 20 wyszła za mąż za rosyjskiego emigranta, co pozwoliło jej na zachowanie amerykańskiego obywatelstwa. Z czasem rozstała się z mężem poświęcając się całkowicie własnym przekonaniom. W Nowym Jorku poznała anarchistę Aleksandra Bermana, tworząc z nim główną parę liderów anarchistycznych w Stanach tamtego okresu. Wykłady, które prowadziła przyciągały tłumy słuchaczy. Podobno w celu zakupienia broni postanowiła zostać prostytutką, co wyperswadowała jej pierwszy klient. Wielokrotnie była aresztowana za swoje działania, które nie ograniczały się już tylko do przemówień, ale również do organizowania zamachów oraz aktów terroryzmu. Między innymi była aresztowana za publiczne nakłanianie do kradzieży czy zachęcanie do zabójstwa prezydenta USA.
Emma Goldman była również zagorzałą feministką, oddając się z pasją obronie praw kobiet. Do dzisiaj jest uważana za założycielkę ruchu anarchofeministycznego. W roku 1897 napisała, iż domaga się wolności kobiet, ich prawa do wspierania się nawzajem, do życia według własnych przekonań, miłości i kochania kogokolwiek sobie życzą oraz w ilości jakie sobie życzą. Domagała się wolności dla obu płci, wolności do akcji, miłości oraz wolności w macierzyństwie. Emma posiadając wykształcenie pielęgniarskie była za edukacją kobiet na temat antykoncepcji. Widziała aborcję jako tragiczną konsekwencję kondycji społeczeństwa oraz stronę pozytywną w postaci kontroli narodzin. Była również zwolenniczką wolnej miłości jednocześnie krytykując małżeństwo. Ówczesne feministki widziała jako ograniczone w swoim zakresie przez siły purytanizmu i kapitalizmu. Pisała, iż feministki są w potrzebie nieskrępowanego wzrostu z dala od starych tradycji i przyzwyczajeń. Ruch emancypacyjny kobiet według niej postawił pierwszy krok w dobrym kierunku. Emma była również krytykiem uprzedzeń wobec homoseksualistów. Jej przekonania o wolności dla gejów i lesbijek były niespotykane jak na tamte czasy nawet wśród anarchistów. Magnus Hirschfeld, niemiecki seksuolog, napisał o Goldman, że była pierwszą i jedyną amerykanką, która wzięła w obronę miłość tej samej płci zanim zrobiło to społeczeństwo. W swoich licznych przemowach i listach broniła praw gejów i lesbijek do miłości według ich uznania oraz potępiała strach i uprzedzenia związane z homoseksualnością.
Emma zmarła w Toronto. Pochowana została na cmentarzu w Chicago, niedaleko ofiar, które zginęły podczas zamieszek w roku 1886. Z jej wielu sloganów najbardziej rozpoznawalnym jest slogan: „ Jeśli nie mogę do tego tańczyć, to nie jest moja rewolucja”.