Elizabeth Cady Stanton
Była jedną z najbardziej znanych amerykańskich feministek oraz jedną z organizatorek Zjazdu Kobiet w Seneca Falls w roku 1848. Jako działaczka społeczna oraz abolicjonistka i feministka nie ograniczała się jedynie do walki o prawa wyborcze kobiet, ale również o równouprawnienie w dostępie do edukacji, w dziadzienie ekonomii, praw w sądach oraz praw reprodukcyjnych.
Urodziła się w roku 1815 w rodzinie, która wykorzystywała niewolników do pracy. Elizabeth od dziecka interesowała się ich losem, opisując to później w swoich wspomnieniach. Uzyskała formalne wykształcenie kończąc koedukacyjne klasy w Johnstown Academy w wieku 16 lat, jednak o dalszej nauce mogła zapomnieć, ponieważ w tamtych czasach kobiety nie były wpuszczane do College’u.
W końcu udało się jej zakończyć studia w szkole specjalnie przeznaczonej dla kobiet w Troy w Nowym Jorku. W 
między czasie wyszła za mąż. Podczas ślubu nie wyrecytowała regułki: „bycia posłuszną mężowi” zamieniając ją na „będę cię traktować jak równego sobie”. Nawet po ślubie dalej używała swojego panieńskiego nazwiska. Wszystkie swoje dzieci traktowała na równi, dążąc do tego by dostały one odpowiednie wykształcenie, była ona również zwolenniczką wychowania dzieci bez przemocy oraz homeopatii. W końcu także zaczęła gromadzić wokół siebie kobiety, którym równouprawnienie nie było obojętne. W roku 1840 na Międzynarodowym Spotkaniu Przeciw Niewolnictwu w Londynie poznała podzielającą jej poglądy Lucretię Mott. Obie bezskutecznie próbowały zabrać głos podczas konferencji, ustalając w końcu iż zajmą się walką o równouprawnienie. W roku 1848 doprowadziły do zorganizowania dwudniowego Zjazdu Kobiet w Seneca Falls. W spotkaniu wzięli udział zarówno mężczyźni jak i kobiety, łącznie w liczbie około 300 dusz. Setka z zebranych podpisała się pod deklaracją na rzecz praw kobiet, pt. Declaration of Sentiments.
Cady Stanton miała dość radykalne poglądy jak na tamte czasy, uważając np. iż pijaństwo męża jest wystarczającym powodem do rozwodu i opuszczenia go wraz z dziećmi. Po wojnie secesyjnej zerwała ze swoimi poglądami abolicjonistycznymi i zaczęła krytykować byłych niewolników, uważając iż wiele dobrze urodzonych, wykształconych kobiet byłoby lepszymi wyborcami niż nędzarze i obdartusy jakimi byli niewolnicy. Jednak nie można jej nazwać rasistką, jej generalnie chodziło o równe prawa wyborcze dla wszystkich, a czarne kobiety uważała za potrójnie zniewolone. W 
roku 1866 dzięki pomocy jednego z amerykańskich kongresmenów – Thaddeusa Stevensa, stworzyła poprawkę do konstytucji gwarantującą powszechne prawo wyborcze, która została odrzucona.
Przez całe życie walczyła o legalizację rozwodów, wprowadzenie kontroli urodzeń, a także ekonomicznego zrównania płci. Były to poglądy dość radykalne i nie do zaakceptowania przez przedstawicieli kościoła, ale również przez wiele sufrażystek. Elizabeth była również autorką wielu książek – między innymi Biblii Kobiet, czy Historii Sufrażystek. W roku 1892 wystąpiła w amerykańskim kongresie wygłaszając wykład na temat praw kobiet, ze szczególnym naciskiem na ich prawa wyborcze. Zmarła w październiku roku 1902 w wieku 87 lat.
Podobne
Tagi
Podziel się
