Konwencja niezbędna od zaraz!
Ostatnie miesiące przyniosły ogromną medialną i społeczną burzę dotyczącą dokumentu, o którym rozmawia cała Europa. Konwencja Rady Europy, której pełen tytuł brzmi Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, stała się w Polsce punktem zapalnym między środowiskami liberalnymi, feministycznymi, głoszącymi hasła równouprawnienia obu płci a środowiskiem konserwatywnym, prawicowym, mocno związanym z Kościołem. Niestety, mało kto zadał sobie trud, by przeczytać ten liczący zaledwie około 50 stron dokument. Z każdej jednak strony społeczeństwo zasypywane jest hasłami przemycania gender, zrównywania praw homoseksualistów, i innych, podobnych bzdur. Wystarczy jednak przeczytać ze zrozumieniem ten dokument, by wiedzieć, że nikt nie będzie szczuć nikogo takimi zjawiskami.
Konwencja została otwarta do podpisu w 2011 roku, a Polska podpisała ją w grudniu 2012 roku. Kwiecień 2014 roku przyniósł projekt ustawy 
ratyfikacyjnej Konwencję, który trafił do Sejmu RP, gdzie na początku 2015 roku został przyjęty. Niedawno, w marcu 2015 roku Senat RP przyjął ustawę, co prowadzi do ostatniego kroku prawnego, czyli podpisania ustawy przez Prezydenta RP.
Ten dokument, nazywany przez niektórych „diabelskim”, stworzył ramy dla prawnego przeciwdziałania wobec przemocy wobec kobiet oraz przemocy domowej, uwzględniając różnorodność jej form. Konwencja ma charakter europejski, zatem dotyczy właśnie tego poziomu, choć jej sygnatariusze zobowiązani są do stosowania jej zapisów w wewnętrznym prawodawstwie. Dokument ten dużo uwagi poświęca także systemowi monitorowania wdrażania zapisów Konwencji. Zapisy dokumentu postrzegają przemoc wobec kobiet jako jedno z podstawowych działań mających na celu wymuszenie podległej pozycji kobiety względem mężczyzny, zwracając szczególną uwagę na społeczny, kulturowy czy tradycyjny charakter tych zachowań.
Konwencja dostrzega fakt, iż kobiety i dziewczęta są bardziej narażone na przemoc niż chłopcy czy mężczyźni. Ma to miejsce zwłaszcza w sytuacji działań wojennych, kiedy to kobiety padają ofiarami napaści na tle seksualnym. Jednak jak podkreślają autorzy dokumentu, ofiarami przemocy zwłaszcza domowej są także chłopcy czy mężczyźni, a Konwencja ma na celu ochronę wszystkich ofiar bez względu na płeć biologiczną czy płeć społeczno-kulturową.
Dlaczego więc, przy tak szczytnych i słusznych założeniach dokumentu, w społeczeństwie toczy się taka ożywiona dyskusja? Politycy zaliczający 
się do prawej strony sceny politycznej tłumaczą, że Konwencja nie ma wiele wspólnego z ochroną ofiar przemocy. Jest to przemycanie wrogiej, szkodliwej ideologii gender, a Polska zmierza ku ideologii chaosu kulturowego. Brak słów na ignorancję oraz uprzedmiotowienie problemu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej każe zadać pytanie, czy aby w tej chwili nie ma się do czynienia z ideologią chaosu, usprawiedliwiania bicia kobiet, bo „zupa była za słona”. Konwencja ma za zadanie wprowadzenia rozwiązań prawnych, które pomogą w walce z przemocą nie tylko domową. Niezrozumiałe wydaje się więc stawanie okoniem przed jej ratyfikacją.
Podobne
Tagi
Podziel się
