Literatura feminizmu
Przez wieki kobiety postrzegane były jako istoty słabsze, delikatniejsze przez co nie liczono się z ich głosem, stanowiskiem czy poglądami. Już Arystoteles głosił, że kobiety nie są zdolne do racjonalnego myślenia. Wielowiekowe pogłębianie tych krzywdzących dla kobiet stereotypów skutkowało właśnie ciągłym odsuwaniem ich od życia politycznego, społecznego czy ekonomicznego.
Dzisiaj prawa kobiet są w większości państw cywilizowanych respektowane. Oczywiście nadal są „ciemne” miejsca na Ziemii, gdzie lepiej nie rodzić córek, lepiej nie być kobietą. Te barbarzyńskie państwa mając aspiracje do bycia zaliczanymi choćby do „drugiego świata” muszą
uregulować te kwestie i konsekwentnie ich przestrzegać.
Dzisiejszy feminizm, nazywany także feminizmem II fali (I fala to XIX-wieczne sufrażystki), to nurt światopoglądowy, zawierający idee, postawy, działania prowadzące do równouprawnienia płci, projektowania i wdrażania w życie ideałów wolności i równości obu płci, przy czym nie są istotne różnice między płciami, wynikające czy to z budowy fizycznej czy z uwarunkowań psychicznych.
Feminizm w literaturze światowej pojawiał się z rozkwitem I i II jego fali w społeczeństwie. Należy jednak
Virginia Woolf
pamiętać, że patriarchalny ład społeczny wręcz uniemożliwiał przebicie się ideologii feministycznej w dziełach literackich. Mocnym akcentem feministycznym w literaturze jest postać Judith, wyimaginowanej siostry Szekspira, stworzonej przez Virginię Woolf. Pisarka w swojej książę „Własny pokój” rozważała życie młodej i równie utalentowanej dramatopisarki Judith w kontekście właśnie roli kobiety w czasach współczesnych Szekspirowi. Młoda bohaterka pragnąc wiedzy i obcowania z mądrymi księgami, była goniona do cerowania skarpet i gotowania. Tragiczne losy młodej Judith pokazują jak niewiele mogła kobieta w ówczesnych czasach, ale jest to także alegoria do współczesności autorki. Książka ta pokazuje, jak są marnowane talenty, a pokazywanie ich w negatywnym świetle – jako czarownice, zielarki czy szamanki – jest odbieraniem im szacunku i talentu.
W polskich literaturze także można doszukać się wielu przykładów literatury feministycznej. Słynna pisarka Maria Konopnicka na przykład odeszła od swego męża, zabierając szóstkę wspólnych dzieci i sama zajęła się ich wychowaniem. Innym przykładem polskiej feministki jest Eliza Orzeszkowa, która w „Kilku słowach o kobiecie” apelowała o dostęp do edukacji i rynku pracy dla kobiet.
Wymieniając polskie pisarki feministki nie można pominąć Marii Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej, która domagała się prawa do nazywania kobiecych uczuć i emocji. W wierszach Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej kobieta wydaje się być kruchą i delikatną, jednak łatwo dostrzec jej siłę i chęć walki o prawdziwą 
miłość.
Można by mnożyć przykłady literatury feministycznej zarówno w Polsce jak i na świecie, ale jedno jest pewne: literatura feministyczna była, jest i będzie obecna w literaturze światowej, a jej dynamizm rozwoju oraz formy ekspresji zależeć będą od tego, w jaki sposób kobiety będą postrzegane i traktowane przez mężczyzn.
Podobne
Tagi
Podziel się
